Mei 2019

De afgelopen tijd heb ik met de houtsnede-techniek een serie prenten gemaakt van portretten. Ik wilde het in zwart/wit en heel direct zodat het handschrift er in te zien zou blijven. Het is best lastig om enerzijds heel geconcentreerd te kijken en anderzijds het ritme van de guts er in te houden. Dus natuurlijk ging het ook wel eens mis. Maar dan pakte ik er een tweede plaat bij en gebruikte meerdere drukgangen waardoor een gelaagdheid ontstaat die ik ook interessant vind.

Oktober 2016.

In het leven gaat het vaak om dichterbij komen en weer afstand nemen. Om daarna weer dichterbij te willen komen. Zo gaat het in m'n werk ook. Ik heb schetsen gemaakt van de stad. De bruggen, de mensen. Ik kijk met open blik en volg de visuele werkelijkheid. Kijk zo zit het in elkaar. Zo ligt die brug over het water. Hierlangs kan ik de stad verlaten en hierlangs kan ik weer thuiskomen. En hier is het leven van alledag en soms anders. Als ik geraakt wordt door iets en ik kijk daar later op terug dan is de beleving anders. Heb ik het wel goed gezien. Of bedenk ik nu de zoveelste variant op een illusie. Als ik voorzichtig met een tekening begin maar het zegt nog weinig, kom ik gaandeweg dichterbij, verkruimeld het houtskooltje in m'n vingers en dan smeer ik met de duim het zwart over het papier. Voordat alles zwart wordt moet ik dan tijdig een stapje terug doen. Ik lees graag oude verhalen. Vaak gaat het over mensen die huis en haard verlaten op zoek naar een ander land. Ze trotseren ontberingen, worden wijzer of verdwalen, steken het water over. Ik maak mij bij alles een voorstelling. Het fascineert. Zover terug in de tijd. De zelfde emoties. Met ongeveer zoiets in het achterhoofd begin ik aan nieuw werk. Ik zoek en schets tot ik verrast wordt en maak een brug in de tijd.

Augustus 2015.

Ik ga weer wat vaker naar de waarneming werken.
Dus ik stap op de fiets en kom iets tegen wat me wel interessant lijkt.
Dan ga ik schetsjes maken. Lekker buitentekenen.
De stilte van een vroege ochtend. Het licht achter een boom.
Ik neem de beleving mee naar mijn atelier en schets daar op afstand nog wat verder.
Gebruik verschillende materialen en zie wat er komt.
Uiteindelijk wil ik er een schilderij van maken waarin onderwerp en beleving samenvallen.

September 2011.

Mijn werk gaat over de relatie van de individuele mens met de wereld.
Over de liefde voor het leven, de raadsels en de tegenstrijdigheden.
Over de zorgvuldigheid waarmee men zoekt en over het onvermogen.
Als het tijd wordt om een stukje te fietsen geniet ik van het Friese landschap.
Er is altijd veel te zien dat aanleiding geeft tot nadenken en dat associaties losmaakt.
De grote luchten waaronder een mens zich nietig voelt. Het stromende water.
Er is zoveel dat soms vertrouwd maar vaak weer anders is. Het inspireert.
Op het atelier mengen de indrukken zich en geven ze richting aan mijn werk.